یک فراگیر واگرا (Diverger) (مبتکر) فراگیری است که نتایج مقیاس LSI او بین تجربه ملموس و مشاهده بازتابی قرار می گیرد. افراد دارای چنین سبک یادگیری افرادی مبتکر و دارای قوه تخیل قوی هستند. این افراد در انتشار افکار خود، عملکرد بسیار خوبی دارند، با دیگران تعامل داشته و از زوایای مختلف به یک تجربه یا رویداد می نگرند. یکی از نقاط ضعف فراگیران واگرا آن است که آنها معمولاً به سختی انتخاب نموده در حفظ تمرکز بر یک کار دچار مشکل هستند.
فراگیر همگرا (Converger) (تصمیم گیر) فراگیری است که نمره او بین مفهوم سازی انتزاعی و تجربه نمودن فعال قرار می گیرد. این افراد دارای ایده های کاربردی بوده، حلال مسایل و تصمیم گیر هستند. آنها ترجیح می دهند به جای افراد با اشیاء کار کنند و تمایل به گرفتن تصمیمات سریع دارند.
فراگیر جاذب (Assimilator) (برنامه ریز) فراگیری است که نتایج LSI او بین مشاهده بازتابی و مفهوم سازی انتزاعی قرار می گیرد. افراد جاذب اگرچه همه ایده هایشان عملی نیست لیکن می توانند مدل ها و نظریه هایی در مورد تجارب واقعی خود خلق نمایند. آنها ترجیح می دهند از طریق مطالعه، شنیدن، مشاهده و بازتاب دادن در یادگیری شرکت نمایند.
فراگیر همساز (Accommodator) (عمل کننده) فراگیری است که نمره اش بین تجارب واقعی و تجربه نمودن فعال قرار می گیرد. این افراد به دنبال فرصت هایی هستند که مستلزم عمل و خطر پذیری باشد. آنها از آزمون و خطا لذت می برند و به طریق تجربی به یادگیری روی می آورند .
کلب اظهار می نماید که در هنگام توضیح نحوه کاربرد این مدل برای یادگیری باید به این نکته توجه نمود که همه افراد دارای مهارت یکسان در بکارگیری هر یک از این چهار سبک یادگیری نیستند. هیچکدام از این سبک ها بر دیگری برتری نداشته و هیچ یک مستقیماً با هوش یا عملکرد بالاتر و بهتر در ارتباط نیستند. شناسایی سبک های یادگیری افراد به راحتی آنها را قادر می نماید تا نقاط ضعف و قوت یادگیری شخصی خود را دریابند. مثلا یک فرد واگرا (مبتکر) ممکن است در انجام کارهای خلاقانه موفق باشد ولی نیازمند ارتقای مهارت های تصمیم گیری خود است. ترجیحات سبک یادگیری افراد ممکن است تغییر نماید و لازم است نقاط ضعف و قوت یادگیری هر از چندگاهی مورد ارزیابی مجدد قرار گیرند .
نقل از : http://jafarhashemlou.blogfa.com