یک تعریف استاندارد از سبک یادگیری عبارتست از رفتارهای معین شناختی، عاطفی و روانی اجتماعی که به عنوان شاخصهای نسبتاً پایدار در زمینه نحوه ادراک، تعامل و واکنش نسبت به محیط یادگیری به کار می روند . تعریف دیگر سبک یادگیری شامل ترکیب روش های شناختی، عاطفی و فیزیولوژیک است که بوسیله آنها افراد به بازیابی، سازماندهی، پردازش و یاد آوری اطلاعات می پردازند .
سبک های یادگیری بوسیله بسیاری از صاحبنظران به عنوان یکی از عوامل موفقیت در تحصیلات عالی معرفی شده اند. اگرچه عموماً چنان تلقی می شود که دانشجویان می توانند با آگاهی از سبک های یادگیری شان موفقیت بیشتری در تحصیل بدست آورند لیکن همه دانشجویان نیز از ویژگی های سبک یادگیری خود آگاهی ندارند.
مداخلات پژوهشی و در بسیاری از موارد کاربرد نظریات مربوط به سبک یادگیری، روشهای متنوعی را برای طبقه بندی سبک های یادگیری پدید آورده است. امروزه هیچ طبقه بندی کاملاً پذیرفته ای در این زمینه وجود ندارد و مقیاس ها و دسته بندی های مختلفی مورد استفاده قرار می گیرند . اکثر این مقیاس ها و طبقه بندی ها شباهت زیادی با هم داشته و عمدتاً بر ترجیحات محیط آموزشی، شرایط احساسی و ادراکی، انواع شخصیت و یا سبک های شناختی تاکید می نمایند. سایر مشخصات قابل اندازه گیری بوسیله مقیاس های سبک یادگیری عبارتند از: تفاوت های شخصیتی، مهارت های پردازش شناختی، عوامل انگیزاننده درونی و بیرونی، راهبردهای تمرینی، روش های تعمیم، تاکتیک های فراشناختی و روش های مدیریت منابع .
فقدان چارچوب مفهومی برای نظریات سبک یادگیری و اندازه گیری آن، یک انتقاد رایج و محوری در این حوزه محسوب می شود. در سال 2004 مرکز تحقیقات یادگیری و مهارت های انگلستان گزارشی را در مورد بررسی سیستماتیک مدل ها و ابزارهای موجود در زمینه سبک یادگیری منتشر نمود. در این گزارش موارد متعددی از عدم هماهنگی بین مدل ها، ابزارها و آموزشگران در رابطه با سبک یادگیری عنوان گردید . از سوی دیگر بسیاری از پژوهشگران این بحث را پیش می کشند که آگاهی از سبک های یادگیری هم برای اساتید و هم برای دانشجویان حائز اهمیت است. اساتیدی که دانش کافی در این زمینه داشته باشند می توانند تعلیم خود را به گونه ای متناسب نمایند که به بهترین وجه هماهنگ با سبک های یادگیری قابل مشاهده از اکثریت دانشجویان باشد. به همین ترتیب دانشجویان با آگاهی از ترجیحات مورد نظر خود در یادگیری می توانند توانمندی لازم را برای استفاده از روش های مختلف در جهت ارتقای یادگیری کسب نموده و بدین وسیله رضایتمندی آموزشی آنها نیز تقویت گردد. این توانمندی به ویژه حالت انتقادی داشته و زمانی که سبک تدریس استاد با سبک یادگیری دانشجو هماهنگ نیست مفید واقع می شود . توجه به سبک های یادگیری در محیط های دانشگاهی به آموزش های از راه دور و غیرحضوری نیز بسط یافته است. به این ترتیب تاثیرات محیطی و دسترسی گسترده تر به پیشرفت های تکنولوژیک نظیر اینترنت و رسانه های دیجیتال می تواند سازگاری بهتری بین نسل جدید دانشجویان و آموزش های مجازی و الکترونیک برقرار سازد .
نقل از : http://jafarhashemlou.blogfa.com